Spalaj się!

Kazik Staszewski, również Kazik, właśc. Kazimierz Piotr Staszewski (ur. 12 marca 1963 w Warszawie) - polski muzyk, wokalista, saksofonista, autor tekstów i aranżer. Współzałożyciel i członek zespołów Kult, KNŻ, El Dupa i Zuch Kazik, występujący również solo oraz angażujący się w inne projekty muzyczne oraz filmowe. Kazik Staszewski jest synem Krystyny i Stanisława Staszewskich oraz wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Wychowały go babcia i matka, gdyż ojciec wyjechał do Francji, gdy Kazik miał 4 lata. Po ukończeniu liceum im. Reja podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, ale ich nie ukończył. Od 1984 r. żonaty z Anną Staszewską, z którą ma dwóch synów, Kazimierza i Jana. W 2008 i 2013 został dziadkiem, ma dwie wnuczki. Od kilku lat ma mieszkanie na Teneryfie, gdzie przebywa kilka tygodni każdego roku. Na stałe mieszka w Polsce. Pierwszym zespołem, w którym występował, był Poland, założony przez Roberta Schmidta i działający w latach 1979-1980. Nagrał z nim m.in. utwory "Młodzi Warszawiacy" oraz "Wojny". W 1981 roku założył zespół Novelty Poland. W 1982 roku założył zespół Kult. W 1991 roku rozpoczął karierę solową. Pierwszym solowym albumem było Spalam się z przebojami "Dziewczyny", "Piosenka trepa", "Spalam się" czy rozsławioną "Jeszcze Polska" w której senator z ramienia ZChN Jan Szafraniec doszukał się paszkwilu na hymn Polski i oddał sprawę do sądu. Sprawę umorzono. Rozgłos zyskała też wydana na następnym albumie Spalaj się! piosenka "100 000 000" z refrenem Wałęsa dawaj nasze sto milionów!. Utwór ten wykonany został wcześniej na festiwalu w Sopocie i odnosił się do niespełnionej obietnicy przedwyborczej. W 1995 ukazało się Oddalenie, nagrane w domowym studiu. Na płycie znalazła się piosenka "Łysy jedzie do Moskwy", odnosząca się do wyjazdu ówczesnego premiera Józefa Oleksego do Moskwy podczas rosyjskiej agresji zbrojnej na Czeczenię. Największym sukcesem[potrzebny przypis] cieszył się album 12 groszy nagrany w 1997 z wielkim przebojem "12 groszy". Na płycie znalazły się także utwory napisane przez Kazika do filmu Sztos. W 1998 roku dołączył do zespołu El Doopa. W 2000 ukazała się Melassa z przebojami "4 pokoje" nagranym w duecie z Edytą Bartosiewicz i "Mars napada" oraz "Gdybym wiedział to, co wiem". Kazik nagrał także trzy albumy zawierające własne interpretacje utworów Kurta Weilla i Nicka Cave’a (Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto - 2001), Toma Waitsa (Piosenki Toma Waitsa - 2003) (teksty przetłumaczone przez Romana Kołakowskiego) oraz Silnej Grupy Pod Wezwaniem (Silny Kazik Pod Wezwaniem - premiera 1.12.2008 r.) W roku 2004 ukazał się album Czterdziesty Pierwszy z piosenką "Polska płonie", a rok później Los się musi odmienić (część piosenek pochodziła ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Kazik zagrał epizodyczną rolę). Staszewski nagrał także muzykę do filmów PitBull, Szaleńcy, Balladę o Janku Wiśniewskim do filmu Czarny czwartek, Yuma, oraz z zespołem Kult Czarne Słońca do filmu o tym samym tytule, a także Oczy niebieskie. W latach 2005-2009 był wokalistą zespołu Buldog. Kazik otrzymał wiele nagród (m.in. Paszport Polityki, Fryderyki, Machinery, nagrodę MTV), które jednak rzadko odbierał. O Kaziku i Kulcie opowiada książka Leszka Gnoińskiego Kult Kazika oraz Wiesława Weissa Kult. Biała Księga (wyd. 2009), zawierająca m.in. teksty i historię powstania wszystkich piosenek zespołu. Był felietonistą na łamach Gazety Wyborczej. W czerwcu 2005 zrezygnował z publikowania zarzucając szefom redakcji cenzurę w zakresie treści jego felietonu. W maju 2008 zbiór felietonów Kazika ukazał się w wersji książkowej pt. Niepiosenki. W 2014 ukazała się książka pt. Tata mimo woli stanowiąca biografię Stanisława Staszewskiego, której autorami są Kazik Staszewski i Jarosław Duś. Postanowieniem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy twórczej i działalności artystycznej, za osiągnięcia w promowaniu polskiej kultury. Kazik Staszewski deklaruje przywiązanie do tradycyjnych wartości, z których najważniejszą jest rodzina. Jest przeciwnikiem penalizowania narkotyków, gdyż przez to handlem nimi zajmują się grupy przestępcze. Ze względu na swoje poglądy był bliski Unii Polityki Realnej, w roku 2013 stwierdził, że jest to partia bez znaczenia. Deklaruje się jako niewierzący, choć z ogromną potrzebą wiary i silnym antyklerykalizmem. Od lat 80. XX w. jest krytykiem Kościoła katolickiego, szczególna krytyka dotyczy pazerności kleru. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy - studiował z nimi Pismo Święte, a rozstał się po sugestiach o konieczności rezygnacji z muzyki. Wściekłe

O Archiwum Polskiego Rocka

Czym się zajmujemy?

W Archiwum Polskiego Rocka katalogujemy polskie płyty i single!

Czy znajdę tu tylko polski rock?

Głównie polski rock, ale też polskie płyty popowe, metalowe, a nawet jazzowe

Czy tu są tylko płyty kompaktowe?

Nie! Znajdują się tu zarówno polskie płyty winylowe i płyty kompaktowe - w tym single winylowe i CD.

Mam zespół. Czy mogę zaistnieć na tej stronie?

Oczywiście! Jeżeli wydałeś już płytę lub singla, to skontaktuj się z nami poprzez formularz.

Chciałbym pomóc rozwijać serwis. Czy to możliwe?

Oczywiście! Jeżeli chcesz mi pomóc, to przede wszystkim skontaktuj się ze mną poprzez formularz. Możesz też założyć konto w portalu i już teraz dodawać wideoklipy do płyt, a w przyszłości będziesz edytował dane, kupował i sprzedawał płyty.

Czy Archiwum to tylko strona internetowa?

Nie. Co kilka lat cała zawartość przelewana jest na papier. W tym roku kolejne wydanie. Śledź losy portalu na facebooku i załóż konto w portalu by dostawać informacje na bieżąco!

Sax Club Pana Dyakowskiego

Sax Club Pana Dyakowskiego to wywiad-rzeka z ikoną trójmiejskiej sceny jazzowej, saksofonistą Przemkiem Dyakowskim. To pełna anegdot opowieść o życiu zawodowym i prywatnym artysty wywodzącego się z ziemiańskiej rodziny o wielkich tradycjach. Dyakowski wspomina dzieciństwo w podkrakowskiej Masłomiącej i dorastanie w Zakopanem, współpracę z Piwnicą pod Baranami i odkrycie Ewy Demarczyk, koncerty w gdańskim Żaku, wyjazdy zagraniczne i występy z zespołem Rama 111, tworzenie gdańskiego Sax Clubu, animowanie jazzowej sceny w Trójmieście i współpracę z Radiem Gdańsk.

Sax Club Pana Dyakowskiego to także opowieść o przyjaźni i współpracy Dyakowskiego z innymi ikonami jazzu: Wojciechem Karolakiem, Adamem Makowiczem, Leszkiem Możdżerem, Maciejem Sikałą, Michałem Urbaniakiem czy Janem Ptaszynem Wróblewskim.

Współautorem autobiografii jest dziennikarz Radia Gdańsk Kamil Wicik, któremu pomagał Mariusz Nowaczyński. Stworzyli pierwszą książkę dokumentującą nie tylko dokonania Przemka Dyakowskiego, ale także historię sceny muzycznej Trójmiasta.

Kup teraz!